กิจกรรมสืบค้นข้อมูล โครงการต่อลมหายใจซอลับแลงเสียงซอที่หายไปแห่งเมืองลับแลงไชย

จากการให้ข้อมูลของแม่หม่อนป้าน เหล็กมูล อายุ 101 ปี คนบ้านลับแลง ซึ่งได้ให้ข้อมูลว่า ตอนแม่หม่อนอายุ เป็นสาวต้นๆ ได้บอกว่า นายยศช่างซอเมืองน่านได้เดินทางมาลับแลงพร้อมกับซึง และได้แต่งงานกับย่าทองน้อยมีลูกสาวคนหนึ่งชื่อว่า นางบุญ เกิดเจริญ แล้วก็เลิกลากันปู่ยศก็มาอยู่กินกับนางปันป้าของหม่อนป้าน เหล็กมูลนี้ อยู่กินร่วมสามสิบปีก็ มีคนเมืองน่านมาตามหานายยศที่ลับแลง บอกว่า เป็นญาติพี่น้องของนายยศ ชื่อว่า นายสานกับนายหนึก นายสานเป็นพี่ ญาติฝ่ายพี่ นายหนึกไปญาติฝ่ายน้อง ด้วยความที่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมากที่นายยศได้มาจากน่านมาอยู่ที่ลับแลงจึงนึกว่านายยศเสียชีวิต จากนั้นนายสานกับนายหนึกก็อยู่กับนายยศที่ลับแลง 2 ปี ก็เดินทางกลับน่าน วันหนึ่งนั้นนายยศก็เดินทางกลับน่านด้วยเหตุผลประการใดไม่ทราบ ส่วนนางปันได้รออยู่ที่ลับแลง จนกระทั่งอีกสามปีก็เดินทางไปเมืองน่าน โดยขณะนั้นนางปันได้เจ็บป่วย แต่ดันทุรังไปเมืองน่าน นายยศมารับนางปันที่บ้านสา ในเขตเวียงสา แล้วเดินทางต่อไปที่บ้าน แต่เมื่อเดินทางไปถึงบ้านนายสาน ญาติผู้พี่ของปู่ยศ นางปันก็ป่วยหนักและเสียชีวิต นายยศได้ทำการเผาศพนางปันที่เมืองน่าน

จากข้อมูลนี้ทางโครงการจึงต้องเดินทางมาที่น่านเพื่อ ตามหา ข้อมูลของนายยศช่างซอคนน่าน ตามจากลงสัมภาษณ์พ่อครูอรุณศิลป์ ดอนมูล ศิษย์ของพ่อครูไชยลังกา เครือเสน (ศิลปินแห่งชาติ) พบว่า นายยศ สมุทรสิน คือผู้ที่ถ่ายทอดการขับซอเพิ่มเติมให้พ่อครูไชยลังกา โดยอ้างอิงจากประวัติของพ่อครูไชย ลังกา ในหนังสือเชิดชูศิลปินแห่งชาติ

จากการลงพื้นที่นี้ทำให้ทราบว่าข้อมูลที่หม่อนป้านให้ ว่านายยศ มีตัวตนจริง นายสาน มีตัวตนจริง ซึ่งนายยศ สมุทรสิน ตามหนังเชิดชูศิลปินแห่งชาติ เป็นคนบ้านมิ่งเมือง

ข้อมูลนี้จะเป็นเรื่องเล่าความสัมพันธ์ของช่างซอเมืองน่านกับช่างซอลับแลงที่ทำให้ช่างซอวัยรุ่นที่เกิดขึ้นในอนาคตได้เรียนรู้และบอกเล่าต่อไป

ชมบรรยากาศที่เกิดขึ้น