ฝันที่โหดร้าย...ใครจะอยากให้เกิดขึ้นจริง? : โดยกุลสตรี ลีสินลา ผลงานประเด็นความรุนแรง

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น

น้ำเสียงปนหวาดกลัว แล้วไม่นานหลังจากนั้นก็มีเสียงเพล้ง !!

จาก กุลสตรี ลีสินลา เรื่องฝันที่โหดร้าย....ใครจะอยากให้เกิดขึ้นจริง?.

“กรี๊ดดดดดดดด”

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น น้ำเสียงปนหวาดกลัว แล้วไม่นานหลังจากนั้นก็มีเสียงเพล้ง !!

พรึ่บ เอกสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขามีเหงื่อไหลท่วมใบหน้า ดวงตาสั่นระรัว เสียงหัวใจเต้นเหมือนกับว่า จะหลุดออกมาจากตัวเองของเขา เขายกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ และสำรวจว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงที่เขาได้ยินนั้น มันคืออะไรกัน หรือว่าเขาแค่คิดไปเอง เอกเดินลงมาชั้นล่างของบ้าน และทันใดนั้นเอง

“ฮือ ๆ”

ทันทีเขาได้ยินเสียง เขาก็มุ่งหน้าเดินตามเสียงไป เพื่อดูให้แน่ใจว่าเสียงที่เขาได้ยินมันคืออะไร เขาเดินตามเสียงมา จนมาหยุดที่ห้องครัว เสียงฮือ ๆ เริ่มดังขึ้นเมื่อเขาก้าวเท้าเข้ามาในห้องครัว สิ่งที่เขาเห็นคือ พื้นห้องครัวที่เคยสะอาด นั้นเต็มไปด้วยเศษจาน เศษแก้ว แตกกระจายอยู่ทั่วพื้น ตามฝาผนังของครัวนั้นเละไปด้วยซอสต่าง ๆ นา ๆ บนโต๊ะวางของมีเศษผักที่ กระจัด กระจาย เขาได้แต่เอามือขึ้นมาปิดปากของตัวเอง และหวาดกลัวต่อสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้า ไม่นานนักก็มีเสียง ฮือ ๆ ดังขึ้นอีก แต่ครั้งนี้ เสียงนั้นมันช่างอยู่ใกล้เขาเหลือเกิน เสียงมันดังมากจากข้างตู้เย็น เขาจึงค่อย ๆ เดินเข้าไปอย่างช้าๆ และระมัดระวัง เมื่อเขาเดินมาถึงสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าคือ รูปร่างเป็นลักษณะของผู้หญิง ผมยาวยุ่งเหยิง เสื้อผ้าฉีกขาด กำลังนั่งกอดเข่าและร้องไห้อย่างเจ็บปวด และทรมาน ลักษณะเสื้อผ้า มันช่างดูคุ้นตา เขาจำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหน แต่เขามั่นใจว่ามันไม่นานแน่ ๆ เสื้อสีฟ้าคราม กางเกงสีเข้ม คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก เขาจึงเอ่ยปากถามอย่างหวาดกลัวว่า

“ใครน่ะ ที่อยู่ตรงนั้น”

หลังจากที่เอ่ยปากถามไปแล้วนั้น แต่กับไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เขาจึงเอื้อมมือไปแตะที่แขนของ ผู้หญิงคนนั้น ทันที่เขาแตะเธอ เสียงร้องไห้ก็เงียบลง จู่ ๆ เธอก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ

“เฮ้ย !!!!!!!!!!!!”

สิ่งที่เขาเห็นคือ เลือดสีแดงสด ไหลออกจากหางคิ้ว ใบหน้าอาบท่วมไปด้วยเลือด ดวงตาปูดโต มุมปากมีรอยช้ำ สภาพแถบจะดูไม่ได้ แต่เมื่อเขามองดูดี ๆ ก็พบว่า ชุดนี้คือชุดที่ขึ้นปลุกเขาให้ลุกจากเตียงนอนเมื่อเช้า และทำอาหารให้เขา ยืนโบกมือลา และให้พรเขาก่อนที่เขาจะไปทำงาน เมื่อเอกเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เขาถึงกับเข่าทรุด และรีบถลาเข้าไปประคองร่าง ที่อยู่เบื้องหน้า

“แม่ !!!!!!!!!!!!”

กริ้งงงงงง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เอกสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ และส่งเสียงหอบ ใบหน้าของเขามีเหงื่ออยู่ท่วมใบหน้า ดวงตาของเขามีเส้นเลือด สีแดงที่มองเห็นได้ชัดคล้ายกับ คนที่เพิ่งจะหยุดร้องไห้ เสียงหัวใจเต้นระรัว ความรู้สึกเจ็บ เหมือนหัวใจจะทะลุออกมา จากหน้าอกของเขา ทันทีที่เขาตั้งสติได้ เขารีบสำรวจตัวเอง เพราะเขารู้สึกว่า มันเหมือนเหตุการณ์แบบนี้ เคยเกิดขึ้นแล้ว เขาจึงหยิก ไปที่แขนของตัวเอง เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริง

“โอ้ย !!! เจ็บ”

เขารู้สึกโล่งใจ เมื่อพบว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง แต่เขายังคงกังวลใจ จึงรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง และมุ่งหน้าไปที่ห้องครัว เมื่อเขามาถึงหน้าห้องครัวก็ได้ยินเสียง เพล้ง !!

“แม่ !!!” เขาตะโกน และรีบวิ่งเข้ามาในห้องครัว แต่กลับพบว่า แม่ของเขากำลังก้มเก็บมีดที่ร่วงอยู่ตรงพื้น เพื่อมาทำความสะอาด และทำอาหารต่อ เขารีบวิ่งไปกอดแม่ของเขา

“เป็นอะไรไปลูก ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ”

แม่ของเขาถามอย่างเป็นห่วง เพราะว่าเธอรู้ว่านี่ ไม่ใช่ครั้งแรก ตั้งแต่ที่เกิดเหตุการณ์ ในวันนั้น เอกก็เริ่มมีอาการหวาดกลัว และฝันร้ายบ่อยครั้ง มันเป็นเหตุการณ์ ที่สร้างบาดแผล ให้กับเอกเป็นอย่างมาก และตั้งแต่ตอนนั้น ถึงตอนนี้เอกก็ยังคงจำได้ติดตา

เหตุการณ์ที่ทำให้เอกเป็นแบบนี้ ก็คือเมื่อตอนที่เอกอายุ 10 ขวบ วันนั้นสามีของเธอ กลับมาจากการไปสังสรรค์กับเพื่อนร่วมงาน มีสภาพที่เมาอย่างหนัก และโวยวาย ซึ่งตอนนั้นเธอเห็นท่าไม่ดี จึงพาเอกไปเข้านอน แล้วก็ลงมาดูแลสามีของเธอ ที่กำลังโวยวาย และรื้อข้าวของกระจัดกระจาย เธอจึงเดินเข้าไปหา และพาสามีของเธอมานั่งที่โซฟา และเดินไปรินน้ำใส่แก้ว เธอยืนน้ำให้สามีของเธอดื่ม เพื่อให้สงบสติอารมณ์ แต่ทันใดนั้นเอง เขากับปัดแก้วแตก และเริ่มด่าทอด้วยคำพูด รุนแรง หยาบคาย เธอเห็นท่าไม่ดี จึงเดินเข้าไปในครัว เพื่อที่จะเอาไม้กวาด มาเก็บเศษแก้ว แต่เมื่อเธอเดินเข้ามาถึงในห้องครัวนั้น จู่ ๆ ผมของเธอก็ถูกกระชากอย่างแรง เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ เธอถูกตบและต่อยเข้าที่ใบหน้าอย่างรุนแรง เธอพยายามดิ้น และขัดขืน ขอร้องให้สามีของเธอหยุด แต่เขากับไม่สนใจ และเริ่มกระทำรุนแรงขึ้น เขาต่อยเข้าที่ท้องของเธอ ทำให้เธอจุกและทรุดลงกับพื้น สามีของเธอหันไปหยิบจาน และชามมาขว้างใส่กำแพง หยิบแก้วมาปาลงพื้น อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ ถูกราดลงมาบนตัวของเธอ เธอร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

“แม่”

เสียงเรียกน้อย ๆ ดังขึ้น เธอตะโกน ให้ลูกของเธอวิ่งขึ้นห้องไป เอกสะดุ้งและร้องไห้ด้วยความตกใจ แต่ว่ามันกลับสายไป สามีของเธอ วิ่งไปจับแขนของเอก และลากมาที่ห้องครัว เอก ร้องไห้ด้วยเจ็บปวด สามีของเธอจับแขนทั้งสองข้าง และเขย่าพร้อมกับ ตะคอกใส่เอก เธออ้อนวอน ต่อสามีของเธอ ว่าให้ปล่อยลูกไป ลูกไม่ได้ทำอะไรผิด เมื่อสามีของเธอได้ยิน เขากลับเอาฝ่ามือตีไปที่หลังของเอกอย่างรุนแรง เอกส่งเสียงร้องไห้ดังขึ้น สามีของเธอเริ่มรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป และขอโทษต่อเอก แต่มือทั้งสองข้าง ก็ยังบีบแขนเอกไว้แน่น เธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ที่เกิดจึงกรีดร้องและสลบไป

รุ่งเช้าเธอลืมตาตื่นขึ้น และพบว่าเอกนอนอยู่ข้าง ๆ ตัวของเธอ และทันทีที่เธอจับตัวของเอก เอกก็ละเมอออกมาว่า

“ป๋า อย่าทำร้ายมาม๊า”

เธอจึงอุ้มเอก เพื่อพาไปนอนที่ห้องนอน และเธอจะเครียดกับสามี ของเธอเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่กับพบว่าสามีของเธอได้หายไป และไม่เคยกลับมาที่บ้านอีกเลย เธอมีข้อสงสัยว่า สิ่งที่สามีของเธอทำนั้น เขาทำไปเพื่ออะไร แต่เธอคิดว่ามันดีแล้วที่เขาหายไป เพราะเธอกลัวว่าเหตุการณ์แบบเมื่อคืนนั้นมันจะเกิดขึ้นอีก เธอจึงรีบย้ายออกจากบ้านหลังนี้ทันที

และตั้งแต่วันนั้นมา เธอก็ต้องนอนห้องเดียวกับเอกเสมอ เพราะทุกครั้งที่เอกนอนหลับ เขาจะละเมอ ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และจะมีอาการหวาดกลัวอย่างรุนแรง จะเป็นอย่างนั้นทุกครั้ง และหนักขึ้นจนเธอต้องพาเอกไปพบแพทย์ ผลตรวจที่ออกมาคือ เอกประสบกับโรค ปัญหาสุภาพจิต เนื่องจากได้รับความกระทบ กระเทือน ทางจิตใจ ที่รุนแรง เกินกว่าที่เขาจะยอมรับได้ หลังนั้นเอกต้องทานยาทุกวัน ก่อนนอนเพื่อลดความตึงเครียด เวลาผ่านไปถึง 15 ปี เอกยังคงใช้ชีวิตได้อย่างปกติในตอนกลางวัน แต่พอตกกลางคืน หากวันไหนที่เอกลืมทานยา อาการสุภาพจิตของเขาก็จะกลับมาเช่นเดิม

“ไม่เป็นไรนะลูก แม่อยู่ตรงนี้”

เธอทำได้แค่ปลอบใจ และเป็นกำลังใจให้เอกผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ ไปให้ได้ และถ้าเป็นไปได้ เหตุการณ์อย่างในวันนั้น มันไม่สมควรที่จะเกิดขึ้น

 

 

 

#feedDD #MASS

 

 

ติดตามเรื่องราวดีๆ อัพเดท สื่อเป็นโรงเรียนของสังคม ที่แฟนเพจ สื่อเป็นโรงเรียนของสังคม ที่นี่